- appropinquo
- appropinquo (adpropinquo), āre, āvi, ātum
- intr. -
[st2]1 [-] s’approcher, approcher, s'avancer.
[st2]2 [-] approcher (en parl. du temps).
- avec dat. - Romæ appropinquare : s'approcher de Rome.
- avec ad + acc. - appropinquare ad juga montium, Liv. : s'approcher de la chaîne des montagnes.
- qui ad summam aquam adpropinquant, Liv. : (ceux) qui approchent le plus de la surface de l'eau.
- hiems adpropinquabat, Cæs. BC. 3, 9 : l'hiver approchait.
- erant centuriones qui primis ordinibus appropinquarent, Cæs. BG. 5, 44 : il y avait des centurions qui approchaient des premiers grades.
* * *appropinquo (adpropinquo), āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] s’approcher, approcher, s'avancer. [st2]2 [-] approcher (en parl. du temps). - avec dat. - Romæ appropinquare : s'approcher de Rome. - avec ad + acc. - appropinquare ad juga montium, Liv. : s'approcher de la chaîne des montagnes. - qui ad summam aquam adpropinquant, Liv. : (ceux) qui approchent le plus de la surface de l'eau. - hiems adpropinquabat, Cæs. BC. 3, 9 : l'hiver approchait. - erant centuriones qui primis ordinibus appropinquarent, Cæs. BG. 5, 44 : il y avait des centurions qui approchaient des premiers grades.* * *Appropinquo, appropinquas, appropinquare. Sueton. Approcher.\Hyems appropinquabat. Caesar. L'yver approchoit.\Appropinquante definita die. Valerius. Max. Approchant le temps prefis et determiné.\Qui iam primis ordinibus appropinquarent. Caesar. Approchoyent d'estre au plus hault degré.\Appropinquat vt videat. Cic. Il approche d'avoir veue, de veoir cler.
Dictionarium latinogallicum. 1552.